black sex Brother with sisters taboo XXX Desi sex with hindi talk
orisbet giriş betpublic betturkey giriş bahis.com
bonus veren siteler bonus veren siteler
deneme bonusu
alanya escort gaziantep escort gaziantep escort gaziantep escort mersin escort
Deneme Bonusu Veren Siteler aiaegis.org investsousou.com Deneme Bonusu Veren Siteler
casino siteleri
pendik escort maltepe escort kartal escort
streameast
tipobet giriş
grandpashabet
tipobet

SUNGAITOTO adalah situs Toto 5000 terpercaya dengan layanan terbaik toto di dunia dan platform togel deposit 5000 yang lengkap di Asia.

Jadilah bagian dari komunitas pemenang di situs toto togel Sungaitoto, situs toto 5000 paling rekomendasi di Asia

royalbet
slot siteleri
bahis siteleri
deneme bonusu veren siteler 2025
deneme bonusu veren siteler
deneme bonusu
streameast
betmarino
https://hippodromebordeauxlebouscat.com/ https://empleosonegocios.com/ https://betmarino.club/ https://esmemes.com/
festwin giriş
betmarino
토토사이트
deneme bonusu veren siteler
starzbet https://capunitedauditions.com/
crackstreams
fixbet sahabet onwin
grandpashabet
Grandpashabet
grandpasha
grandpashabet güncel
Deneme Bonusu Veren Siteler bahis siteleri casino siteleri
streameast

#Crônica: Sete meia dois às sete e meia

Texto: Rennan Leta

6h40. O alarme soa, a preguiça acorda: mais cinco minutos, por favor! É fim de semana, mas para quem vive em conflitos – internos ou externos, intencionais ou contra a sua vontade – o final de semana é apenas a continuação de novos dias de guerra.

É guerra contra o ego, guerra contra o Estado, guerra contra a própria existência. É fuzil que aponta, é bala que voa. Enquanto os sonhos nem sempre têm asas. Por falar em asas, essa semana um aviãozinho caiu. Não era de papel, como os que aquele jovem de 15 anos devia fazer com a folha de seu caderno. Era de carne, osso e pele. Carne negra, a mais barata do mercado. Quase sem valor aos olhos da sociedade.

Mas já são cinco para as sete. Um pulo da cama e água fria no rosto. O relógio da cidade grande é apressado. Na favela ainda mais. Visto que alguns sequer dão mais uma volta quando completam 17. A água fervendo toca o café. Energia líquida para aguentar mais um dia de guerra. Sete em ponto. O sino da igreja batendo mostra que está na hora do batente. A semana não tem final. É o rosto da criança que ficou dormindo que o mantém firme. Há esperança.

Ao sair de casa, o clima é estranho. A primeira fornada de pão ainda não saiu. As manchetes não estão expostas. O galo já cantou, é verdade. Porém, hoje nem o cachorro da rua está afim de dar as caras. O silêncio grita na manhã sem “bom dia”. O medo de se calar de vez faz com que muitos não falem nada. Não é o vazio da alma. É o pente cheio da arma.

Ele está lá! Pronto para atravessar a favela. Ainda que alguém com o fuzil atravessado no peito cruze o seu caminho ou que fique no meio do fogo cruzado. Sua oração é sincronizada com seus passos e na mesma intensidade que aperta sua guia, repete “armas de fogo meu corpo não alcançarão”.

Chega ao ponto torcendo para o ônibus chegar logo. A passagem, mais cara que comprar dez pães, já não o intimida. Ele precisa sair dali antes que outra guerra comece. Eis o primeiro barulho.

“Olha o sete-meia-dois”, alguém diz.

Não é número do ônibus, é o calibre da arma. A manhã ensolarada do sábado não impede a chuva de balas. Não é guarda-chuva no porte da mão que tem farda. Agonia, desespero. O favelado é quem carrega esse fardo.

A sua vida está em risco por causa do sete-meia-dois e não são nem sete e meia da manhã.

É um novo dia na favela. Mas nem tão novo assim…

Compartilhe este post com seus amigos

Facebook
Twitter
LinkedIn
Telegram
WhatsApp